-
1 ukarać
глаг.• карать• наказать• наказывать• покарать* * *uka|rać\ukaraćrze, \ukaraćrz, \ukaraćrany сов. наказать;\ukarać mandatem оштрафовать
+ skarać, pokarać, wymierzyć karę* * *ukarze, ukarz, ukarany сов.наказа́тьukarać mandatem — оштрафова́ть
Syn:
См. также в других словарях:
karać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIa, karzę, karze, karaćany {{/stl 8}}– ukarać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIa {{/stl 8}}{{stl 7}} nakładać karę; także wykonywać karę : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ukarać mandatem, upomnieniem, więzieniem. Karać kogoś za złe… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
mandat — m IV, D. u, Ms. mandatacie; lm M. y 1. «pełnomocnictwo udzielone osobie sprawującej funkcję pochodzącą z wyboru; czynności, obowiązki z tym związane; miejsce przyznane lub osiągnięte w wybieranym organie, zwłaszcza: miejsce posła w parlamencie»… … Słownik języka polskiego
gapowicz — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos V, lm M. e, D. ów, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} pasażer, który nie kupił biletu, jadący na gapę : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ukarać gapowicza mandatem. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień